زرین تاج، ملقب به طاهره قره العین دختر یکی از روحانیون معروف قزوینی درسال 1817 به دنیا آمد. مقدمات علوم را درخدمت پدرآموخت و بعد به تحصیل فقه و اصـول و کلام و ادبیات عـرب پرداخت.
طاهره آثار شیخ احسائی و سید رشتی را مطالعه کرده و به عقیده شیخیه درآمد. این آشنائی زندگی طاهره را دگرگون ساخت، تا حدی که سه فرزند خودرا به شوهر سپرده و درسن بیست و نه سالگی به قصد ملاقات سید رشتی به کربلا رفت، ولی هنگام رسیدن او به کربلا سیدرشتی از دنیا رفته بود.
طاهره درمنزل او اقامت گزیده و از پس پرده به تدریس و افاده طلاب پرداخت. پس از آنکه سید علی محمد باب در شیراز ظهورکرد، قره العین به اوپیوست و به ایران برگشه مشغول تبلیغ شد.
روزی هنگام سخنرانی در »بدشت« نزدیک شاهرود یک حادثه تاریخی آفرید:
او که تا آن زمان همیشه از پشت پرده نطق میکرد روزی به دو نفر از یاران دستور داد که با اشاره او بندهای پرده را با قیچی پاره کنند. همینطور هم شد و او درحالیکه پرشورسخن میگفت، پرده حائل نیزافتاد. وچهره و اندام او در مقابل مستمعین هویدا شد. این اولین بار بود که درایران یک زن مستقیم درمقابل مردان سخن میگفت.
بعد ازکشته شدن باب طاهره را دوسال زندانی کردند و کمی بعد از حادثه سوء قصد نافرجام علیه ناصرالدین شاه به فتوای علمای درباری و دستور میرزا آقاخان نوری در 17 آگوست 1852 در باغ ایلخانی تهران درسن 36 سالگی اعدام شد. طاهره بدون توجه به تعلقات مذهبی اشن زنی صاحب قلم، شاعر، سخنور، روشنفکر و جسور بود. در فقه و کلام و ادبیات فارسی و عربی دستی توانا داشت و علما و فقهای زمان را به مباحثات بی پرده میکشاند. بسیاری از آثار نظم و نثر او ازبین رفته و تنها نوشته های پراکنده از قبیل مناجات ها، نامه ها و اشعاری باقی مانده است. اشعار او سخت متاثر از مولانا جلال الدین رومی و عبدالرحمن جامی است.
نقل به اختصار از: یحیی آرین پور، از صبا تا نیما، جلداول، تهران 1372، ص130 تا 13
یکی از معروفترین غزلیات او اینست:
گر به تو افتدم نظر، چهـــره به چهـــره رو به رو شرح دهـــم غــــم تورا، نکتــه به نکتـه مو به مو
از پــــی دیدن رخت، همـــــچو صــبا فتــــــاده ام کوچـه به کوچه در بدر، خانه به خانه، کو به کو
دور دهـــان تنـــگ تو، عـارض عنــــبرین خطت غنچه به غنچه، گل به گل، لاله به لاله، بو به بو
میــــرود از فراق تو خــــون دل از دو دیــــــده ام دجله به دجله، یم به یم، چشمه به چشمه، جو به جو
مهـــــــر تورا دل حزین بافتــــه برقمـــاش جــــان رشتــه به رشتــه، نــخ به نـخ، تار به تار، پو به پو
دردل خویش »طاهــره« گشت و نجست جز تورا صفـحه به صفحه، لا به لا، پرده به پرده، تو به تو